Hapslikweg.com

De Rooms-Katholieke Kerk is niet meer dan een verzameling pedofielen en schijnheiligen. Dat is de enige juiste conclusie na de stortvloed aan artikelen die afgelopen week verschenen in diverse media. De trend die zich in de afgelopen jaren liet zien in andere landen, met de Verenigde Staten als koploper, is nu ook Nederland binnen gedrongen. Het zal gisteren een hete ochtend zijn geweest voor de priesters tijdens hun preek.

Anno 2010 kijken we nergens meer vreemd van op. Gemeenten blinken al sinds jaar en dag uit in het ophogen van belastingen en de prijzen voor paspoorten en rijbewijzen. Nog interessanter is de prijs voor een graf in je eigen gemeente: doodgaan en begraven worden dienen zorgvuldiger gepland te worden, zodat je ook na je dood toch nog geld bespaart. Nederland anno 2010: gemeenten dansen op het graf van hun burgers.

De strijd om het premierschap van Nederland is, tezamen met de campagne voor de landelijke verkiezingen op 9 juni 2010, gestart. Voorlopig nemen twee verliezers het op tegen een winnaar. Hapslikweg met haar kijk op Balkenende, Bos en Wilders. In hoeverre zijn hun kansen reeel? Wie wil Nederland zien als premier?

Het fenomeen TV houdt ons nog elke dag uren aan de buis gekluisterd. Sinds jaar en dag neemt het toestel een prominente plek in binnen ons eigen gezin. Goede Tijden, Slechte Tijden viert straks zijn 4000e aflevering, De Wereld Draait Door is niet meer weg te denken uit ons systeem, onnoemelijk veel huishoudens beginnen de avond met Man Bijt Hond en kookprogramma's vullen het gat tussen 19.00 en 20.00 uur. Gezellig hoor, maar worden we er nu niet eens moe van? Een TV-avondje nauwkeurig bekeken.

Achter zijn luie stoel dronk hij nog maar eens een wijntje. Hij keek zijn vrouw aan; ze lachte hem toe. De oude man, toch nog maar pas getrouwd, liet de groeven in zijn gezicht herplooien door de glimlach te beantwoorden. Hij murmelde wat onverstaanbaars. De aandacht ging weer naar de tv. Geschreeuw uit de buis en de man zag de blaaskaak uit Den Haag. Gewoon niet zijn soort van mens. Laat 'm maar lullen, dacht hij, en wierp zich op de door zijn echtgenote gesmeerde toastjes. Nu maar eens zalm, terwijl hij...

Het debat voor de gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 3 maart liep uit op een krachtmeting tussen landelijke leiders over landelijke problematiek. Daar was de gemeentelijke burger niet echt mee gediend. Smullen was het wel. De schaduw van de aankomende 'grote' verkiezingen wierp zich al vooruit. Hoe Nederland op een kruispunt staat: integratie, verkeer en veiligheid als belangrijkste zijwegen.

Nederland zal tijdens de huldiging van de Olympische helden van Vancouver nog even terugdenken aan de 10k-race van Sven Kramer. Sportliefhebbers weten hoe een fan zich kan voelen na zo'n debacle. Het is vergelijkbaar met de verloren wedstrijden van het Nederlands voetbalelftal in 1974 (tegen West-Duitsland in de finale), 1978 (tegen Argentinie in de finale) en 2000 (tijdens het EK in eigen land, tegen Italie). Het is een onderbuikgevoel, een draai in de maag die voelt alsof je iemand verloren hebt. Het is een kater in optima forma: wakker worden met hoofdpijn en je dan opeens beseffen wat de oorzaak daarvan is. Sven Kramer droeg de honger van de natie naar drie gouden plakken op zijn schouders. Na de huldiging is hij die druk definitief kwijt. Dan wordt het weer ploeteren, zweten, trainen om beter te worden dan ooit. Hapslikweg over de kracht van Sven Kramer: onze 'Golden Boy'.